مسعود رضایی بیاره
دختر بویراحمدی
(برای دخترم)
دختـــر کـــوه دنــــایم ، آریـــایــی گــــوهرم
آریوبرزن تبــــــارم
، شیر نر مـــی پــــرورم
دارم از یـــــوتاب
شیر اوژن هـــزاران یـادگار
کشـورم را مــی پرستم دشمن اسکنــــــدرم
از پـــدر دارم شجـــــاعت
از بــــرادرهــا نثار
پـــــاکدامن بــــــودن
از دامــان پـــاک مـادرم
ایلیاتـــــی هستم و
در دامــــن کــــــوه دنــــا
ریشه در سنگ و میان صخره‌ها
می گسترم
گــــرگ بگریزد به
صحرا لابـــلای بــوته زار
چـــــون عقاب آسمان‌هــا
تــا ز بــالا می پرم
دارم از یــوتاب و آتـــوسا
و بــی مریم نشان
دختـــــر گـُــردآفـــریدم ، پــــاسبان کـشورم
کوهساری پُـــر غرورم
در صف جنـــگاوری
در وفـــــا و مهربـــانی
کمتر از خــــاکسترم
چــــون پلنگ کـــوهساران
دنـا هنگام جنگ
دشمنم را زنــــده زنـــده
تـــکه تکه مـی درم
دختر بویراحمـــــدی
هـــرگز نمـی گیرد قرار
خانـــه‌داری مهربـــان
و اژدری جنـگ آورم
وقت شادی نو بهاری
لالــه زاری خوش نما
چشم و دل را مــی
نوازم ، بهتر از نیلوفرم
روی دامانـــــم
شکفته لالـــــه‌هـای واژگـون
باغبـــــان سرو
سرداران خـــــونین پیـــکرم
خفته بـر دامــان خاکم
لالـــه‌هـــای بی کفن
آسمانی پـــــُر
نـــگاره از هــــزاران اخـترم
دختر کـــــوه دنایــــم
، در اساطیـــر کــهن
همــــره مینـــوی داد و آذر و شهریـــورم
داده فردوسی نشانـــی از بلنــــــدای دنـــا
تا سرای جـــــــاودانی ره از اینجا می بـرم
هر که آیـــد از سفر
آرد رهـــاوردی و مـن
از سفر دُرج غـــــزل
آرم بــــرای دخــــترم
آوای سهره . مسعود رضایی بیاره
