عرفان دنا
مسعود رضایی بیاره
عرفان دنا
دنـــا یعنی غـزل ، یعنی ترانه
دنا یعنی شکوهــی جـــاودانه
دنا یعنی بلنـــدی‌های احساس
میان آسمانـی بــی کــــرانه
دنـــا یعنی بلوغ واژه‌ی عشق
میـــــان شعرهای عـاشقانه
دنا یعنی بلوطـــی در دل سنگ
سرود ریشه در قلب زمــــانه
دنـــــا یعنی میان غربت دل
ببویی عـــطر پــــــاک آشیانه
دنــا یعنی کـه تنها در دل شب
بباری اشک هــــای دانــه دانه
دنـــا یعنی نشینی بـر فرازی
بخوانی یــاریاری بـــی بهانه
دنــا یعنی پـــرستویی مهاجر
که پرپر می زند از شوق لانـه
دنــا یعنی بلوغ دانـــه‌ی عشق
میان سنگ خــــارا تـا جوانه
دنــا یعنی شراری در دل سنگ
که بیرون آیـــد و گیرد زبــانه
دنــــا یعنــی غریبــانه بمیری
کنــار لالـــه بــی نــام و نشانه
دنا یعنی سکوتی خــــلوتی ناب
بر آری آهـی از دل عــــارفانه
دنـا یعنی رضایی جنگل عشق
که می سوزد در آتش ناشیانه
