چشم سخنگوی دنا

مسعود رضایی بیاره

جشم سخنگوی دنا

روزهـــا رفت و نیــــامد پیکـــی از سوی دنا

آه اگـــــر میـرم نبینم لحظـــــه‌ای روی دنــا

 

هر سحرگه بـــگذر ای باد بهار از خــاک من

حسب حــــالم را بگو با بــــوی گیسوی دنـا

 

گفتــگوها دارم ای مهتـــاب شبگرد فــــلک

با نـگاه عــــاشق  و چشم سخنــــگوی دنا

 

سر به صحرا می گذارم با به کهسار جنون

گــــر ز آغوش نسیم آیـــد کمـی بـــوی دنـا

 

از فـــــراز آسمان ای مــــاه چشمت را ببند

کس نمی خواهم ببیند چشم و ابــروی دنا

 

هر غـــزالی می نهد سر در بیــابان جـنـون

بینـد ار چشمـــان او چشماـن آهـــــوی دنا

 

بعد مــــرگم یـــاد کن ای ماهتـــاب مهربـان

گـر نشینی ساعتــی بر بـرج و بــاروی دنـا

 

رو به قبلـه دارم امّـــا دیــــدگانـم مضطرب

تـا ببیند در غبـــــــار مــــرگ سوسوی دنــا

 

روسری بر سر فکنــــده  از پرنــد نیلــگون

سر کشیده حلقــه حلقـه کـاکل مــوی دنا

 

کـــوه را امکان جنبیدن اگـــر بــــودی ز جـا

از دماونــــد آمـــدی البــــرز پهلــــــوی دنـا

 

خّـــرم آن ساعت رضــایی در بهار زنــدگی

  پا نهــــی بر آسمان و سر بـه زانـــوی دنا