مهتاب

مسعود رضایی بیاره

مهتاب

ماهتاب امشب چه صاف و ساده است

شایـد او هم عـــاشق و دل داده است 

امشب از مهتــــاب می پُـرسم ، چــرا

روی ایــــوان و درت افتـــــاده است

سر کشیــــد از کـــوهسـاران دنــــــا

سر بـــر ایـــوانت چــرا بنهـاده است

کاروان شب گــــــذشت و ماهتــــاب

روی بـــام خـــانــه‌ات استــاده است

بـــوی گیسویت بـــر آمــد ، آه اگــر

از سر مویت گـــــره بُـــگشاده است

نسیم دنا

مسعود رضایی بیاره

نسیم دنا

سحرگاهی که رویم با خدا بود

نسیم آورد بــویی ، آشنـا بـود

 

دلم در پیچ و تــاب افتاد ،آری

شمیم بــوی گیسوی دنـــا بود

کویر

مسعود رضایی بیاره

کویر

شمع دل می سوزد و عمرم به پـایان مـی رود

قطــره قطــره اشکم از بـالا به دامــان می رود

خـــاک تب دار کـــویرم ، ابــر کـز مـن بــگذرد

رگ بـه رگ تـا استخوانم بـوی بـاران می رود

بخت ما سر بر نمی دارد دمی از خواب خوش

سر ز خواب خوش که بردارد شتابان می رود

واژگـــون آلالـــه‌ای هستم کـه از نــازک دلــی

بــا نسیم انـــــدکی سر در گـریبان مـــی رود

عمر مـــا را فرصت دیـــدار فــروردیـن نبـود

برف انـــدک مایــــه هنــگام زمستان می رود

تیر خـــورده کبـــک دل بـالای کهسار دنـــا

مـی تپد بر دامنـــه اُفتــان و خیزان می رود

آوای سهره . مسعود رضایی بیاره