لاله زاران دنا

سعود رضایی بیاره

لاله زاران دنا

ای خـــوشا دشت شقایق ، لالــه زاران دنا

چشمه‌ساران گـــوارا‌، بـرف و بـــاران دنا

 

مــــی برد باد بهــاری تا صحاری‌های دور

چـــون گیاهان بهشتی ، بــــوی ریحان دنـا

 

گر بیفتادی بدین سو خواجه سعدی را گذر

بوستان‌ها خــــــلق کـــردی در گلستان دنا

 

از خدا خواهم که چون باد سحرگاهی کشم

بـــوی گــُــل‌های بهشتی از گــــریبان دنا

 

کــــــودک طبعم میـــان سبزه و گل‌های تر

مـــی پرد این سو و آن سو در دبستان دنا

 

مــــی زند مـــرغ نگاهم بال بال از تشنگی

تا بنوشد آب سرد از چشمه ساران دنــــا

 

تیر خورده کبک دل ، در کوهسار سینه‌ام

می روم تا جان سپارم ، سر به دامان دنا

 

ای که خواهی زنده چون خسرو ز دنیا بگذری

بگذرد این ره در این سو ، از خیـابان دنا

 

می نوازد چشم‌ها را ، جلوه‌ی رنگین کمان

وقت بــــاران بهاری ، سر به ایــوان دنا

 

می کشد طرح نگاهی ،روی بــوم خاطرم

آفتاب مهربــــــــانِ ، رو به پــــایان دنــا